کد مطلب:33414 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اعتقادات

با اينكه خداوند هستي محض است و از عوارض جسم منزه است چگونه اجسام را آفريده با اينكه بنا به مثل معروف ذات نايافته از هستي بخش كي تواند كه شود هستي بخش؟

اين شعر معروف همان قاعده معروف است كه معطي هر كمال نمي تواند فاقد آن باشد و اين قاعده عقلي در مورد هر كمالي ساري و جاري است بر اين اساس هر كسي كه بخواهد كمالي را به ديگري موهبت نمايد نمي شود خود او فاقد آن كمال باشد در مورد خداوند هم چنين است او - مبدأ همه كمالات است هر كمالي مستند به او است و از آن مبدأ غير متناهي سرچشمه گرفته است بنابراين خداوند قدرت دارد تمام مراحل وجودي را به ظرفهاي قابل و شايسته موهبت نمايد و جسميت كمال نيست بلكه نقص است و لازم نيست تمام صفاتي كه در معلول وجود دارد در علت او هم وجود داشته باشد بنابراين خداوند كه داراي كمالات غير متناهي است مي تواند به موجودات امكاني كمالات مناسب آنان را افاضه نمايد و در شعر هم اشاره به هستي شده و خداوند هم هستي دارد و هستي هم مي تواند بدهد .